fimmtudagur, nóvember 18, 2004

Wachet auf, ruft uns die Stimme

Ég er að hlusta á Rondó FM 87,7. Það er ný sólarhringsstöð RÚV sem spilar bara klassísisma og djástónlist. Já, þið lásuð rétt: ný sólarhringsstöð RÚV sem spilar bara klassísisma og djástónlist.

Hvers vegna er aldrei nokkur skapaður hlutur auglýstur á þessari blessuðu stofnun? Ekki nóg með að þeir láti undir hljóðnema leggjast að auglýsa heila útvarpsstöð, heldur auglýsa þeir aldrei góða þætti á Rás 1 heldur. Þegar eitthvað skemmtilegt er í útvarpinu þarf ég alltaf að þola það að vera spurður hvort ég hafi hlustað á hitt og þetta áhugavert. Sem ég gerði ekki því ÞAÐ VAR ALDREI AUGLÝST OG ÉG VISSI EKKI AF ÞVÍ!

Ókei, einhver gæti boðið fram lausnina: „Hlustaðu bara öllum stundum á útvarpið eða alltaf á þættina sem mestar líkur eru á að verði áhugaverðir.“ Það er ekkert hægt. Stundum er bara Hjálmar H. Ragnarsson spilaður í Hlaupanótunni og þá slekkur maður. Til að forðast slíkar uppákomur væri einfaldlega hægt að birta á heimasíðu RÚV (ég bið ekki um meira) dagskrána í smáatriðum með vikufyrirvara. Er það til of mikils mælst?

Aprópó dagskrárbirtingar: Það er húðsundurslítislega óþolandi að hafa engar kynningar og afkynningar á nýju stöðinni Rondó enda er hún spiluð beint af ferðatölvu á skrifborði uppi í Efstaleiti. Kynningaskorturinn var einmitt það sem varð Klassík FM sálugu til fjörtjóns þegar æstur lýður frústreraðra kynningarsinna réðst á stöðina morgun einn og reif hana niður stein fyrir stein. Kynningarskorturinn reyndar og að þeir spiluðu forleikinn að Rosamunde eftir Schubert 15 sinnum á klukkutíma.

Ef glæsilegasti maður Norðurlanda hefði mátt mæla í umræðuþætti einum á dögunum hefði hann vakið máls á öllu þessu.