Það er gaman í háskóla

Áðan komu Atli Freyr Steinþórsson, stud. med., læknanemi; og Stígur Helgason, cand. paed., uppeldisfræðingur, í heimsókn í tíma í íslenskri bókmenntasögu og töluðu um skaðsemi reykinga og óviðurkvæmilegan reykinga- og almennan svalllífisáróður í sautjándu aldar gamankvæðum. Hér að neðan fylgir stuttur kafli úr kynningunni og glæran sem með fylgdi:

„Undir lokin langar okkur að reka smiðshöggið á röksemdafærslu okkar með því að sýna ykkur niðurstöður rannsóknar doktors Meyvants K. Espólíns sem sýndi glögglega fram á að fylgni er með lestri 17. aldar gamankvæða og neyslu vímuefna. Eins og sést berlega á þessu grafi verða þeir sem lesa fleiri upplýsingargamankvæði sólgnari í vímugjafa af ýmsu tagi en aðrir.

Rannsóknin náði til 25 þúsund Íslendinga á aldrinum 12–86 ára og var framkvæmd á árunum 1932–1997, þó ekki á Borgarfirði eystri, en árið 1997 lést Meyvant. Svarhlutfall var 97,3 prósent, og svöruðu hlutfallslega fleiri Austfirðingar en aðrir landsmenn. Hvort það tengist austfirskum uppruna Stefáns Ólafssonar skal ósagt látið.“