Það er karlmannlegt að sitja í partíi, hlusta á Solemn March during the Circumvention of the Ark úr Jósúa eftir Georg Friðrik Händel, og gráta.
laugardagur, mars 31, 2007
Gettu betur
Það er karlmannlegt að sitja í partíi, hlusta á Solemn March during the Circumvention of the Ark úr Jósúa eftir Georg Friðrik Händel, og gráta.
Það er karlmannlegt að sitja í partíi, hlusta á Solemn March during the Circumvention of the Ark úr Jósúa eftir Georg Friðrik Händel, og gráta.
föstudagur, mars 23, 2007
Spurt er
Því er haldið fram neðarlega í þessum kommentaþræði að svarið „Branden“ sé fullnægjandi þegar spurt er um Brandenborgar-kastala. Á það má líta.
Slavneskir ættbálkar byggðu þetta svæði lengi en þoldu ágang Karlamagnúsar. Árið 928 hertók Hinrik fuglari höfuðvígi slavneska ættbálksins Hevella sem Branibor hét, setti þar upp búðir og nefndi Brandenburg, til samræmis við slavneska heitið Branibor, semsagt sem hljóðlíkingu, á svipaðan hátt og fornmenn nefndu Jerúsalem „Jórsali“ og Fjölnismenn kölluðu Düsseldorf „Þusslaþorp“. Staðurinn þar sem Brandenborgar-kastali stendur á hefur því frá árinu 928 eða þar um bil heitið Brandenburg en ekki „Branden“, sem er heiti sem hefur aldrei verið til. Þannig hefur fyrri orðliðurinn 'Branden-' ekki í sér neina sérstaka merkingu umfram hljóðlíkinguna, en seinni orðliðurinn '-burg' borið laustengda merkingu við 'kastali' vegna sérstaks uppruna. Að því sambandi kem ég nánar síðar. Varla þarf því að nefna hér að örnefnið lifir ekki í tvennu lagi, aðeins einu.
Ef við gleymum nú þeirri staðreynd í bili að örnefnið „Branden“ hefur aldrei nokkurn tíma verið til í samanlagðri eitt þúsund og fimm hundruð ára málsögu þýsku þjóðarinnar, og lítum á þau rök að svarið „Branden“ jafnist á við „Windsor“ eða „Balmoral“, verður niðurstaðan þessi: Windsor er bær í Berkshire á Englandi, en Windsor-kastali er kastali í Windsor. Þannig er Balmoral-kastali kastali á landareigninni Balmoral í Aberdeenshire í Skotlandi. Balmoral er ekki það sama og Balmoral-kastali, og Windsor er ekki það sama og Windsor-kastali. Með sömu rökum mætti spyrja um Þingvallavatn og gefa rétt fyrir „Þingvellir“. „Vatn“ er nauðaalgengt nafnorð sem virðist létt á metunum, en það er samt orðhlutinn sem sker úr um merkinguna, alveg eins og „-kastali“. Þessi orð eru svokölluð lexíkalíseruð ítem sem verða ekki skilin í sundur. Enginn segir „We went to Windsor today“ og meinar kastalann. Allir skilja slíka setningu sem bæjarfélagið.
Þannig er hægt að gefa rétt fyrir hvort tveggja Brandenborg og Brandenborgar-kastali, vegna sérstakra orðhlutatengsla sem stafa af tengingu við kastalamerkinguna, þótt veik sé vegna sérkennilegs uppruna nafnsins í slavnesku örnefni. En eitt sér myndi Windsor ekki duga, heldur Windsor-kastali fullum fetum, því þar er slíkum orðhlutatengslum ekki til að dreifa. Eitt sér dugar „Branden“ ekki heldur, vegna þess að það er órjúfanlegur hluti af orðinu Brandenborg, eins og „Wind-“ í „Windsor“.
Þá er að líta á notkun orðasambandsins „Brandenborgar-kastali“ í þýsku nútímamáli, eða „die Burg Brandenburg“. Athugun á Google leiðir í ljós að „Burg Branden“ skilar 22 niðurstöðum, en engin á við „Branden-kastala“, enda hefur hann aldrei verið til. Þarna er um að ræða skiptingar milli lína eða notkun á sögninni 'branden' aftast í aukasetningu.
Hins vegar gefur leitin „Burg Brandenburg“ 16.800 niðurstöður. Þjóðverjar setja ekki fyrir sig að segja „Brandenborgar-kastali“, og þótt þeir skynji seinni orðhlutann '-burg' að einhverju leyti sem 'kastala', gera þeir það ekki mjög sterkt, sbr. slavnesku hljóðlíkinguna áðan. Þess vegna gengur hvort tveggja „Wir waren auf der Burg Brandenburg heute“ (með tvítekningu) og einnig „Wir waren auf der Brandenburg heute“ en alls ekki „Wir waren auf der Burg Branden heute“, enda '-burg' fastur viðliður, með öllu óaðskiljanlegur.
Á sama hátt er nafnið „Edinburgh Castle“ óaðskiljanlegt nafn (eins og „Windsor Castle“ og „Balmoral Castle“) jafnvel þótt „burgh“ hafi þýtt 'kastali' í fornensku. Að spyrja um Edinborgar-kastala og gefa rétt fyrir „Edin“ er sambærilegt og gefa rétt fyrir „Branden“.
Rökin eru þessi: Örnefnið „Branden“ hefur aldrei nokkurn tíma verið til stakt, og Þjóðverjar sjálfir tala ekki öðruvísi um bygginguna en sem „Brandenborgar-kastala“, „kastalann Brandenborg“ eða „Brandenborg“. Þetta var það sem sanna átti.
Því er haldið fram neðarlega í þessum kommentaþræði að svarið „Branden“ sé fullnægjandi þegar spurt er um Brandenborgar-kastala. Á það má líta.
Slavneskir ættbálkar byggðu þetta svæði lengi en þoldu ágang Karlamagnúsar. Árið 928 hertók Hinrik fuglari höfuðvígi slavneska ættbálksins Hevella sem Branibor hét, setti þar upp búðir og nefndi Brandenburg, til samræmis við slavneska heitið Branibor, semsagt sem hljóðlíkingu, á svipaðan hátt og fornmenn nefndu Jerúsalem „Jórsali“ og Fjölnismenn kölluðu Düsseldorf „Þusslaþorp“. Staðurinn þar sem Brandenborgar-kastali stendur á hefur því frá árinu 928 eða þar um bil heitið Brandenburg en ekki „Branden“, sem er heiti sem hefur aldrei verið til. Þannig hefur fyrri orðliðurinn 'Branden-' ekki í sér neina sérstaka merkingu umfram hljóðlíkinguna, en seinni orðliðurinn '-burg' borið laustengda merkingu við 'kastali' vegna sérstaks uppruna. Að því sambandi kem ég nánar síðar. Varla þarf því að nefna hér að örnefnið lifir ekki í tvennu lagi, aðeins einu.
Ef við gleymum nú þeirri staðreynd í bili að örnefnið „Branden“ hefur aldrei nokkurn tíma verið til í samanlagðri eitt þúsund og fimm hundruð ára málsögu þýsku þjóðarinnar, og lítum á þau rök að svarið „Branden“ jafnist á við „Windsor“ eða „Balmoral“, verður niðurstaðan þessi: Windsor er bær í Berkshire á Englandi, en Windsor-kastali er kastali í Windsor. Þannig er Balmoral-kastali kastali á landareigninni Balmoral í Aberdeenshire í Skotlandi. Balmoral er ekki það sama og Balmoral-kastali, og Windsor er ekki það sama og Windsor-kastali. Með sömu rökum mætti spyrja um Þingvallavatn og gefa rétt fyrir „Þingvellir“. „Vatn“ er nauðaalgengt nafnorð sem virðist létt á metunum, en það er samt orðhlutinn sem sker úr um merkinguna, alveg eins og „-kastali“. Þessi orð eru svokölluð lexíkalíseruð ítem sem verða ekki skilin í sundur. Enginn segir „We went to Windsor today“ og meinar kastalann. Allir skilja slíka setningu sem bæjarfélagið.
Þannig er hægt að gefa rétt fyrir hvort tveggja Brandenborg og Brandenborgar-kastali, vegna sérstakra orðhlutatengsla sem stafa af tengingu við kastalamerkinguna, þótt veik sé vegna sérkennilegs uppruna nafnsins í slavnesku örnefni. En eitt sér myndi Windsor ekki duga, heldur Windsor-kastali fullum fetum, því þar er slíkum orðhlutatengslum ekki til að dreifa. Eitt sér dugar „Branden“ ekki heldur, vegna þess að það er órjúfanlegur hluti af orðinu Brandenborg, eins og „Wind-“ í „Windsor“.
Þá er að líta á notkun orðasambandsins „Brandenborgar-kastali“ í þýsku nútímamáli, eða „die Burg Brandenburg“. Athugun á Google leiðir í ljós að „Burg Branden“ skilar 22 niðurstöðum, en engin á við „Branden-kastala“, enda hefur hann aldrei verið til. Þarna er um að ræða skiptingar milli lína eða notkun á sögninni 'branden' aftast í aukasetningu.
Hins vegar gefur leitin „Burg Brandenburg“ 16.800 niðurstöður. Þjóðverjar setja ekki fyrir sig að segja „Brandenborgar-kastali“, og þótt þeir skynji seinni orðhlutann '-burg' að einhverju leyti sem 'kastala', gera þeir það ekki mjög sterkt, sbr. slavnesku hljóðlíkinguna áðan. Þess vegna gengur hvort tveggja „Wir waren auf der Burg Brandenburg heute“ (með tvítekningu) og einnig „Wir waren auf der Brandenburg heute“ en alls ekki „Wir waren auf der Burg Branden heute“, enda '-burg' fastur viðliður, með öllu óaðskiljanlegur.
Á sama hátt er nafnið „Edinburgh Castle“ óaðskiljanlegt nafn (eins og „Windsor Castle“ og „Balmoral Castle“) jafnvel þótt „burgh“ hafi þýtt 'kastali' í fornensku. Að spyrja um Edinborgar-kastala og gefa rétt fyrir „Edin“ er sambærilegt og gefa rétt fyrir „Branden“.
Rökin eru þessi: Örnefnið „Branden“ hefur aldrei nokkurn tíma verið til stakt, og Þjóðverjar sjálfir tala ekki öðruvísi um bygginguna en sem „Brandenborgar-kastala“, „kastalann Brandenborg“ eða „Brandenborg“. Þetta var það sem sanna átti.
miðvikudagur, mars 21, 2007
Svei þér, Alcanið arga, uni þér hver sem má
Ég er Hafnfirðingur. Erlendar stórþjóðir eiga ekki að búkaka á fjallkonuna.
þriðjudagur, mars 20, 2007
Fryd og gammen
Andrúmsloftið á málþinginu á laugardaginn var rafurmagnað. Eins og í mission control hjá NASA þegar Neil Armstrong var að klifra niður stigann. Allir héldu niðri í sér andanum milli þess sem þeir mauluðu súkkulaðikökur ofurhratt af taugatitringi og hlógu að fyrirlestrabröndurum. Góður dagur.
Andrúmsloftið á málþinginu á laugardaginn var rafurmagnað. Eins og í mission control hjá NASA þegar Neil Armstrong var að klifra niður stigann. Allir héldu niðri í sér andanum milli þess sem þeir mauluðu súkkulaðikökur ofurhratt af taugatitringi og hlógu að fyrirlestrabröndurum. Góður dagur.
Pólskan
He, przepraszam, ale NIE MA SOKU POMARAŃCZOWEGO!!!
(Sorrí maður, ég Á ENGAN HELVÍTIS APPELSÍNUSAFA!!!)
He, przepraszam, ale NIE MA SOKU POMARAŃCZOWEGO!!!
(Sorrí maður, ég Á ENGAN HELVÍTIS APPELSÍNUSAFA!!!)
fimmtudagur, mars 15, 2007
Fræðin
Mímir, félag stúdenta í íslenskum fræðum, heldur Mímisþing í samstarfi við ReykjavíkurAkademíuna (les: Viðar Hreinsson lofaði þeim ókeypis sal) laugardaginn 17. mars í fundarsal hennar, JL-húsinu við Hringbraut.
Skipulögð dagskrá stendur frá kl. 12 til 18 með tveimur hléum þar sem boðið verður upp á léttar veitingar og kaffi. Þegar dagskránni lýkur verða drykkir til sölu (komið, kaupið bjór, Mímir er fátækur). Allir eru velkomnir (nema þeir sem koma vestan Suðurgötu).
Fyrirlesarar koma úr röðum íslenskunema, þeir eru flestir í BA- eða MA-námi, en á málþinginu kynna þeir niðurstöður úr rannsóknum sem þeir hafa stundað í námi sínu (þessar niðurstöður munu breyta veraldarsögunni). Fjórir fyrirlestrar verða um íslenskar bókmenntir en sex um íslenskt mál.
Fyrirlestrarnir eru þessir:
12:00 - 12:30 Atli Freyr Steinþórsson: „‘Ein sat hún úti’: Völvan í Völuspá“ (það er uppi á þessu typpið)
12:30 - 13:00 Nedelina Stoyanova Ivanova: „Eru fæturnir komnir út úr skápnum?“
13:00 - 13:30 Díana Rós Rivera: „Íslensk málstefna“
Hlé - léttar veitingar
14:00 - 14:30 Kristín Edda Búadóttir: „Þágufallshneigð“
14:30 - 15:00 Sigríður Geirsdóttir: „Konungur af Guðs náð“
15:00 - 15:30 Anton Karl Ingason: „Íslensk atkvæði - vélræn nálgun“
Hlé - kaffi
16:00 - 16:30 Aðalbjörg Bragadóttir: „Um bifreiðar í ljóðum atómskáldanna“
16:30 - 17:00 Ásta Kristín Benediktsdóttir: „Huglausar hetjur og grunsamlegir galdramenn“
17:00 - 17:30 Einar Freyr Sigurðsson: „Tölvan hjá mér er biluð. Notkun forsetningarinnar hjá í eignarmerkingu“
17:30 - 18:00 Lára Kristín Unnarsdóttir: „Talmálsáhrif í netspjalli“
Mímir, félag stúdenta í íslenskum fræðum, heldur Mímisþing í samstarfi við ReykjavíkurAkademíuna (les: Viðar Hreinsson lofaði þeim ókeypis sal) laugardaginn 17. mars í fundarsal hennar, JL-húsinu við Hringbraut.
Skipulögð dagskrá stendur frá kl. 12 til 18 með tveimur hléum þar sem boðið verður upp á léttar veitingar og kaffi. Þegar dagskránni lýkur verða drykkir til sölu (komið, kaupið bjór, Mímir er fátækur). Allir eru velkomnir (nema þeir sem koma vestan Suðurgötu).
Fyrirlesarar koma úr röðum íslenskunema, þeir eru flestir í BA- eða MA-námi, en á málþinginu kynna þeir niðurstöður úr rannsóknum sem þeir hafa stundað í námi sínu (þessar niðurstöður munu breyta veraldarsögunni). Fjórir fyrirlestrar verða um íslenskar bókmenntir en sex um íslenskt mál.
Fyrirlestrarnir eru þessir:
12:00 - 12:30 Atli Freyr Steinþórsson: „‘Ein sat hún úti’: Völvan í Völuspá“ (það er uppi á þessu typpið)
12:30 - 13:00 Nedelina Stoyanova Ivanova: „Eru fæturnir komnir út úr skápnum?“
13:00 - 13:30 Díana Rós Rivera: „Íslensk málstefna“
Hlé - léttar veitingar
14:00 - 14:30 Kristín Edda Búadóttir: „Þágufallshneigð“
14:30 - 15:00 Sigríður Geirsdóttir: „Konungur af Guðs náð“
15:00 - 15:30 Anton Karl Ingason: „Íslensk atkvæði - vélræn nálgun“
Hlé - kaffi
16:00 - 16:30 Aðalbjörg Bragadóttir: „Um bifreiðar í ljóðum atómskáldanna“
16:30 - 17:00 Ásta Kristín Benediktsdóttir: „Huglausar hetjur og grunsamlegir galdramenn“
17:00 - 17:30 Einar Freyr Sigurðsson: „Tölvan hjá mér er biluð. Notkun forsetningarinnar hjá í eignarmerkingu“
17:30 - 18:00 Lára Kristín Unnarsdóttir: „Talmálsáhrif í netspjalli“
sunnudagur, mars 11, 2007
laugardagur, mars 10, 2007
Konunglegur fornfræðingur
„Árið 1977 var dr. Þórgunnur Snædal ráðin rúnafræðingur við Riksantikvarieämbetet og hefur síðan þá verið einn af þremur fastráðnum rúnafræðingum sænska ríkisins.“
Áður en siðmenningin leystist í sundur voru svona menn kallaðir antiquarius regius, til að mynda Þormóður Torfason, Torfæus.
„Árið 1977 var dr. Þórgunnur Snædal ráðin rúnafræðingur við Riksantikvarieämbetet og hefur síðan þá verið einn af þremur fastráðnum rúnafræðingum sænska ríkisins.“
Áður en siðmenningin leystist í sundur voru svona menn kallaðir antiquarius regius, til að mynda Þormóður Torfason, Torfæus.
mánudagur, mars 05, 2007
Was soll ich tun?
Wir befinden uns zur Zeit in einer problematischen Situation, denn Freitag ist es so weit an zwei Fronten. Erstens: das heilige Spurningaliðs-Schwimmbad-Ritual am Nachmittag und die selbe Sendung am Abend, und zweitens: das Mímir-Festbankett am Abend.
Also. Die Möglichkeiten sind: am heiligen Spurningaliðs-Schwimmbad-Ritual teilnehmen, und dann naß gerade aus dem Schwimmbad zum Festbankett gehen, ohne bei der Fernsehsendung anwesend zu sein. Oder: sowohl am heiligen Spurningaliðs-Schwimmbad-Ritual teilnehmen, als auch bei der Sendung zu sein, und dann etwas spät zum Bankett ankommen.
Man sagt, dass ich unter keinen Umständen eine einzige Sekunde des Mímir-Festbanketts verpassen sollte, aber dann muss man beachten, dass das Spurningaliðs-Ritual auch die Sendung umfasst, nicht nur das Schwimmbad. Wer die Sendung schwänzt, wird als Verräter betrachtet. Das Problem liegt darin, dass es auch Verräterei ist, spät zu einem Festbankett zu kommen. So ein Benehmen ist nicht passend für einen Gentilhomme und Ehrenmann wie mich, Freiherr von Steenthorsen.
Wir befinden uns zur Zeit in einer problematischen Situation, denn Freitag ist es so weit an zwei Fronten. Erstens: das heilige Spurningaliðs-Schwimmbad-Ritual am Nachmittag und die selbe Sendung am Abend, und zweitens: das Mímir-Festbankett am Abend.
Also. Die Möglichkeiten sind: am heiligen Spurningaliðs-Schwimmbad-Ritual teilnehmen, und dann naß gerade aus dem Schwimmbad zum Festbankett gehen, ohne bei der Fernsehsendung anwesend zu sein. Oder: sowohl am heiligen Spurningaliðs-Schwimmbad-Ritual teilnehmen, als auch bei der Sendung zu sein, und dann etwas spät zum Bankett ankommen.
Man sagt, dass ich unter keinen Umständen eine einzige Sekunde des Mímir-Festbanketts verpassen sollte, aber dann muss man beachten, dass das Spurningaliðs-Ritual auch die Sendung umfasst, nicht nur das Schwimmbad. Wer die Sendung schwänzt, wird als Verräter betrachtet. Das Problem liegt darin, dass es auch Verräterei ist, spät zu einem Festbankett zu kommen. So ein Benehmen ist nicht passend für einen Gentilhomme und Ehrenmann wie mich, Freiherr von Steenthorsen.